reçel düşmanlığı: yeni türkiye'den mizojini manzaraları
önden: bu yazı nihayetinde kadınlar tarafından edilmiş sözlere dair erkek bir kelam, tüm proto-feminizan kaygılarına rağmen. bundan ötürü yerden yere vurulabilir. öte yandan çoğumuzun gıcık olduğu üzere reçel'i belirli bir yerden, belirli kriterlere göre, belirli bir kategoriye konumlandıran, hatta tarife cüret eden bir mahreçle yazıldı. buraya da abanmak serbest. nihayetinde yazarın çıkış noktası, hepimizin nefes almaya çalıştığı, sınırları bize dar gelen bir müslüman mahallesinde yaşıyor ve yazıyor olduğumuz. yazının islamcılıkla ilgili saplantısı, biraz da bu ne onunla ne de onsuz, kopamadığımız makus tarihimizden mütevellit. buna da gıcık olmak, aparkat vurmak, kafa atmak serbest. kimliksiz yorum yazmak yassah. reçel blog, dücane cündioğlu'nun müslüman kadınlara yönelik bir kritiğinden ilham alarak adı konmuş, kadınca bir söz mecraı. benzerlerinden farkı, müslüman kadınların hikayelerine daha fazla değiyor oluşu, yahut benzer mecralarda görünürlüğü az olan müslüman kadın