fikir, sanat, tasfiye vs

suç ve ceza filmleri festivali'ndeki altyazı operatörlüğü birsürü politik film ve belgesel seyretmeme yol açtı. mevzular politik, hikayeler de  bir şekilde adalete dair olunca ister istemez bildik temalar da zihnime hücum etti. bu filmlerden hesap görebilir miyiz? hatıradakileri perdeye dökünce, zalimlerle hesabımız nice olur, hesaplaşabilir miyiz? gördüğüm filmlerin dramatik tonajı, avrupamerkezciliği, liberal iyimserliği ve nihayetinde yansıttığı trajedilerin buralara nispetle basitliği, hafifliği tartışmanın da denklemini beliriyor. yüzleşme mi hesaplaşma mı? pişmanlık mı, merhamet mi, kısas mı? adalet neyle yerini bulur, nasıl tecelli eder? Room 514 ile Hashoter iki israil filmi. ilki tek mekanda, bir askeri sorgu odasında geçiyor. kontrol noktalarının birinde gerçekleşen bir işkence vakasının soruşturması. tipik hırsız-polis gerilimlerinin ötesinde, adaletin peşinde olmak, hakikatın kavgasını vermek, bedelini ödemek meselelerine dair iyi kafa yoran bir film. fetiş

Bir keresinde bir rüya gördüm, rüyamda bir kumsaldaydım. Gündüzdü, ama her şey karanlıktı, dönüp güneşe baktım, güneş de karaydı. Ama ışık vardı ve ortalık çok soğuktu... Ve ben denizin içinde bir balinanın bana baktığını biliyordum, beni bekliyordu sanki. Arkamda annem vardı, dönüp ona baktım, bana gülüyordu. Ortada gülünecek bir şey yoktu, ama annem bana gülüyordu. Ben de dönüp deniz girdim. Balinanın yüzgeçleriyle beni kendine doğru çektiğini hissediyordum. Sonra ağzını açtı, içine girdim. İçi ışıl ışıldı, sıcacıktı ve her yer ıslaktı. Denizin altında kilometrelerce nasıl yolculuk edeceğimizi hissediyordum. Midesinden denizin dibini görebiliyordum. Çok güzel! Ama annem bana gülüyordu. -filmden- cannes'da "depues de lucia" ile coştuyduk. "un mundo secreto" ise şaşırttı. uzaklardan bir dost gibi geldi. ortak temalara, biçime ve dertlere haiz bir film. liseden mezun olan bir genç. bir yolcuğa çıkar. önüne çıkan her erkekle sevişir. rüyasındaki balina