fikir, sanat, tasfiye vs

Vasatlıkta Eşitlenmek " Asıl reformu kültürde yapmamız lazım, kültür ihtilaline, kültür devrimine şiddetle ihtiyacımız var. "  Recep Tayyip Erdoğan, 15.10.2016 
Ahmet İnsel, geçtiğimiz haftalarda  bir yazısında  AKP'nin İslami söylemi hegemonik bir aygıt olarak toplum mühendisliğindeki ikmalini tartışırken "Kendi elitini yetiştiremeyen Müslümanlar, vasatın tahakkümünü talep ediyorlar." ifadesini kullandı. İki yıl önce burada yazdığım " Yeni Türkiye: Vasatlığın Egemenliği " metninden epey yararlanmışa benzeyen bu kullanıma bir parça bozulmadım değil. İnsan koca profesörden bir parça daha ciddiyet beklese de İnsel'in bambaşka bir yerden tuttuğu vasatlığın giderek memleketin sahip olduğu türlü evsaf, nüans ve kıymeti umarsızca imha etmeye başlayan bir "kültür devrimi"ne dönüştüğünü söylemek mümkün. 
Geçen hafta MEB'in proje okul ilan ettiği liselerde bir sürgün furyası yaşandı. Esasen lise imtihanlarında yüksek puanla gi

cumartesi günü mamoste sergiyi gezerken, ben de 28 şubatta eğitimi için ülkesini terk etmek zorunda kalmış, döndüğündeyse garip bir neoliberalizmin ortasında mimarlık pratiğini sürdürmeye çalışan, üzerine giydirilmiş kimlikle kendi tarif ettiği kimliği arasında bir macerayı bize anlatan selva gürdoğan'ı dinlemekteydim. söyleşiden sonra mamosteyle birlikte tekrar gittik, o tam göremediği işlere tekrar baktı. ben de görsellerini görüp de görmeyi beklediğim işleri seyrettim.  doğrusunu söylemek gerekirse işleri ilk gördüğümde, tasarlanmış birer obje olarak hazır nesnelerin tüketilebilirliği bende bir hafifseme eğilimi yaratmadı değil. bununla beraber adalet çay bahçesi ve herşeyi hatırlamak bir tür deliliktir beni yamulttu tabiri caizse. sergiden eve döndükten sonra da zihnimden silinmedi imajlar. geceyi, uykumu ve rüyalarımı onlarla birlikte geçirdim ve sabah kafam zonklayarak uyandım. bu maili yazabilmek için iki günün geçmesi gerekti. sergiden bana geçen son yıllarımı