Savaşın Tanıkları

-
Agamben'e felan girmiycem. Biz bildiğimiz yerden okuyalım. Allah yolunda canıyla ve malıyla cihad edenlere şehid deriz. Şehid kelimesinin şehadet etmekle alakasını da biliriz. Ama şehadet etmenin şahit olmak manasına da geldiğini, bunun modern manada tanıklıkla eş olduğunu öğrendiğimde afallamıştım doğrusu. "Ne din be" demiştim. Ölerek şahit oluyorsun, canını vererek hakikate tanıklık ediyorsun. Çok garip, çok über. Kürt meselesiyle alakam da gazete manşetlerinden, Ertürk Yöntem'den sora dinlediğim ve tanık olduğum hikayelerle değişti. Annanemlerin oturduğu Kadınlar Pazarı'nda hep acılı, hep içten dengbej klamları, tütün saran amcalar, tülbentli teyzeler, sağda solda eskimiş ama yerinden de sökmeye el değmemiş kesk u sor u zer afişler. Sami Solmaz'ın çok sade ve temiz bir şekilde çekilmiş 2012 yapımı "Savaşın Tanıkları" bölgede gazetecilik yapmış, yaşananlara tanıklık etmiş, hatta canını da vermiş insanların hikayesini dinliyor. Savaşla ilgili pek çok tanıklıktan, hatta gazeteci hatıralarından farklı, çok garip fragmanlar da barındırıyor. İzlenesi, unutulmayası...

Adil Harmancı 94'te Özgür Gündem bürosuna yapılan bir baskında daktilonun tuşlarını söken bir polisi anlatıyor;

Kısa boylu bir polis gardırobun üstüne bakmak için önce masanın üzerine çıktı, masa da olmayınca daktilomuzu masanın üzerine bıraktı, daktilonun üzerine çıktı. Gardırobun üzerini yokladı, orada herhangi birşeyin olmadığını görünce tekrar aşağı indi. İndikten sonra ayaklarının altına bıraktığı daktilonun "A" tuşunu ve "?" tuşunu kırdı. Bizim soru sormamıza fırsat vermeden kendisi açıkladı:

"A" tuşunu kırmamın nedeni bundan sonra "Apo" yazamayasınız. "?" işaretini kırmamın nedeni de kafanızda üç soru işareti var; PKK, Kürdistan ve Apo. Bu üç soru işareti kafanızdan silinsin diye kırdım tuşunuzu.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Eylül

-
Resim
Foto: Sümeyra Kalaman Photography Bu yazının gerçek kişi ve kurumlarla hiçbir alakası yoktur. Tamamen hayali karakterlerden ilhamla kaleme alınmıştır.  yok bu o eylül değil abiler,  bu eylül başka bir eylül. yaşımızın artık genç irisi halini almasından mıdır, yoksa mahallenin durumundan mıdır bilemiyorum lakin ramazan bitiminden bu yana sağımda solumda yaşanan söz/nişan/kına/düğün patlaması enflasyona dönüştü. millet bir gecede 5 düğünden, sabahlar olmasın tadında altın takma turlarından, komidinde biriken davetiyelerden bahsediyor. yalan değil, iyi kötü kuşağımın yarısı yuvadan uçmuş durumda, kalanı da uçmak üzere. muhtemelen bir yıl içinde bekar kalmayacak. kavga çetin, süreç hassas. okullar da bitende millet ipinden kopmuşçasına kutsal aile kurumunun kapısını çalıyor. muhakkak ki resmin iki yüzü var. muhtemelen tüm bu evlilik furyası yeni değil, bunu fark edip şaşıran da ilk ben değilim. hatta bu alışıldık bir şaşkınlık da olabilir. "ne var canım bunda abartacak?&quo
Devamı

Hakikati söylemek, toplumu savunmak

-
Talebelik hayatımız, ilim irfan maceramız kendinden menkul değil, hep bir erek ve kavga bağlamında oldu. Dünyayı anlamak değil değiştirmek olunca mesele, insan belasını buluyor. Bulduk da. Barış, eşitlik, adalet derken hakikat arayışçılarının hikayelerini terennüm etmek nasip oldu, mamostelerimiz oldu yol yordam öğreten. BAK'ın 2012'deki açlık grevleri sürecinden beri bir parçası iken 2015'e gelindiğinde müdafii de olduk. Elhamdülillah. O yetmedi, filimcileri de kattık işine. Duble. Tanıdık tanımadık, memleketin 12 Eylül sonrasında güç bela yetiştirebildiği insan malzemesinin en rafine tabakası, adliyelerde ter dökerken bize gurbette esef etmek düştü. Tuna hocanın yargılayan savunması, bugüne kadar okuduklarım arasında en çarpıcı olan, "suç"unu kabul edip onu savunan tavrıyla ayrışan metin oldu. Bir not da buraya düşelim diye iktibas etmek istedim. Sıramızı bekliyoruz. Pişman değiliz. Buradayız. Savunacağız, yargılayacağız.  28 Şubat 2019, İstanbul  29. Ağır
Devamı

düğün ve nikahlara neden icabet etmiyorum

-
Resim
bu blogu açalı beri bana özür dileten birkaç hadise yaşandı. iddia ve kavgamda eskisi kadar şedid ve inanmış olmadığımdan özrü bir gerileme olarak telakki etmeyerek, dilemekte beis görmemiştim. bu notu da bir tür özür mahiyetinde kaleme alıyorum, bunu motive eden biraz mahcubiyet, biraz da kendimi beyan çabası hala, herşeye rağmen. tasvip etmediğim bir fiilin faillerine neden mahcup olduğum ise, herhalde herşeye rağmen bir tür hukuk inşa etmiş olmaklıkla ilgili. dostluk, bu hukuğa dair olandır. evlilik kurumunu riyanın örgütlü hali, kapitalist modernitenin en küçük hücresi, toplumsal normasyonun kurucu rejimi olarak görüyorum. evlilik, bir bakıma aşkın örgütlenme potansiyeline karşı geliştirilmiş bir hamle, adeta bir karşı devrim. dinimizin izdivacı emri, peygamber efendimizin sünneti de durumu kurtarmaya yetmiyor. yediğimiz her bokun kılıfı olmaklık dışında, islam bu organize riya halini de aklayacak bir fenomen değil, belki bilakis ilga edecek bir emr, yıkacak bir cehd. nikah ve
Devamı