ranciere

tükkanı açtık ya, şımardık ilk günden, neyse geçer.

şimdi selim piçi sağolsun ranciere, sloterdijk, nancy felan okuyoz. iyi oluyor.

ben mesela Le spectateur émancipé (Özgürleşen Seyirci, 2010, Metis)yi okudum, Burak Şaman çevirmiş. Valla yeminnen böyle şardone gibi, bitimde orman meyveleri, dipte yıllanmış meşenin derin aromaları, kadifemsi dokusu ve derin gövdeyle görsel antropoloji ve güncel sanat mevzularında bayağı yarmış bir metindi. bi de tabii çeviri de ayrı bi mevzu, daha ingilizce şakıyor değiliz, fransızca henüz metrodan bilet alma seviyesinde. burak kardeşim sağolsun bizleri böyle st. denis avlusuna götürüverdi.gelelim bu kitaba; Les noms de l'histoire: essai de poétique du savoir tabii Seuil'den yayınlanmış. bayağı da olmuş ama iyidir. Ranciere'nin Türkçe'de yayınlanan dördüncü kitabı. Çağdaş Avrupa felsefesi için fena bir ortalama sayılmaz. Daha Lacan, Nancy felan yokken Ranciere'yi sevmiş demek ki Tuncay abi. bence sıkıntı yok.

metin hakkaten bir historiyografya tartışması mı yürütüyor, yoksa üstadın tabiriyle daha ziyade bir tür bilgi poetikası mı yürütüyor, onu ilker abi kitabı ayarlayınca görcez. heyecanlıyız. şimdilik Hayden White diye ihtiyarın birinin yazdığı Önsöz ile yetinelim madem.