fikir, sanat, tasfiye vs

kafa dağınıklığına, gönül ağrısına iyi gelen bir yer sinema salonu. başka sinema vesilesiyle dağıtım meselesi biraz toplandı gibi, gidip bakalım dedik. maşallah haftaiçi felan ama beyoğlu sineması festival doluluğu yakalamış gibiydi. noam baumbach'ın filmi tatlı bir geç ergenlik hikayesi. bir parça, büyüyememe, tutunamama, ev kirasını denkleştirememe. brooklyn'de apartman dairesi. NY halleri. benim için fazla naif bir film olsa da hikayenin hakikatimize değmesi önemliydi. iki yakın ev arkadaşının ilişkileri, uzak ama yakın halleri, kariyer mevzuları, evlenip gitmeler, sınıf atlayamamalar derken aşina bir film hülasa. beklentileri yükseltmeksizin seyredilebilir. film pornografik materyale haizdir La vie D'Adele  hakkına konuşmak zor, ama özetle çok güçlü bir aşk filmi olduğunu baştan söylemeli. Demir leblebi kıvamında 3 saat. Kechiche zaten kurguda cimri bir abimiz, keserken eli epey korkar. Bununla birlikte La Vide D'Adele sarkmış, uzun kaçmış bir film değil....

Mamosteler sağolsunlar gündem beraber tartışmaya çok iyi katkılarda bulundular, bu yazıları buraya arşivleyelim, tartışmaya bir bağlam ve derinlik kazandıralım istedim.  Mamoste Nükhet, ailedeki hiyerarşi meselesini çok iyi vurgulamış ETHA'ya verdiği röportajda ;  Akrabalık, insanlar arasındaki yasaların dahi hiçbir şekilde yönetmediği ilişkileri hiyerarşize ederek yönetme sanatıdır. Akrabalıkta çünkü muhakkak hiyerarşiler konulur. Baba ile anne; anne, baba, çocuk; anne, teyze arasındaki hiyerarşiler belli. Yani çok kılcal damarlara kadar giden ve çok ince ayrımlar yapabilen bir hiyerarşi sistemidir. Onun için aileye çağırılıyor insanlar. İnsanlar arasındaki ilişkilerde gri alan kalmasın diye. Hiyerarşiye oturduğu ölçüde nasıl olacağı önceden kestirilebilir oluyor. Gri alanlar, boşluklar, sınıflandırılamayanlar kendini yönetimin öznesi olarak koyan insanlar için tehlikelidir. Mamoste Nazan Özgür Gündem'deki ikinci yazısında , Diyarbekir'deki Erdoğan-Barzani bulu...

Foto: Mehmet Erken  Evlilik, Zamansallık ve Çoğulluk Üzerine Eylül ile başlayan bu seri, yakın ve uzak çevremde pek çok farklı aks-i sedaya vesile oldu. Tanıdığım, tanımadığım, arada selamlaştığım insanlarla bu vesileyle konuşmak, görüşmek bile nasib oldu. Dolayısıyla bu tartışmayı sürdürmek, onlar adına konuşmak değil de, çoğumuzun dile getirmeye takatinin, mecalinin yetmediği, cesaretinin elvermediği bir kısım meseleyi açık etmek adeta vacib oldu. Kimsenin avukatlığı, sözcülüğü değil haddim. Temsiliyet bahsiyle aramız açık. Fakat sözümüzün icabı, şahsi ve muhterem faslın ötesinde bu kadar çok insanın derdine, yarasına karşılık gelen bir tartışmadan beri durup kabuğa çekilmek de adetimiz değil. Hülasa konuştuklarımız, tartıştıklarımız ve düştüğümüz başka notlarla bu seriyi sürdürmek boynumuzun borcu oldu. Yani, yazdıklarımın şahsi olduğu kadar, umumi mahiyetini de akılda tutmak ve bu tartışmayı kollektifleştirmek hepimizin meselesi. Genç çiftler ilişkilerini kurumsalla...

MAFM sağolsun filmi seyredebildik, DVD de olsa 4K projeksiyonda sinema tadı oluyor, film de 35 mm imiş, hem de Fuji pelikül, Fono laboratuvar, daha ne olsun, özlemişiz. Film güçlü, sıkıntılarına rağmen dişli bir film. Ama sonuna gelince baştaki iddiasını biraz yitiriyor ne yalan söyleyeyim. Ercan Kesal'a olan alerjim giderek hayranlığa dönüşüyor. Bir filmini daha seyredersem herhalde gidip beraber çalışalım abi diyecem. Peri Gazozu 'nu okuduktan sonra biraz daha aşikar oldu ki adamdaki antropolojik malzeme derya deniz. O hazineye otuz sene oyunculuk yapsa yine eskimez. Tiyatrocu değil, tekniği yok, ama bu haliyle de epey iyi iş çıkarıyor. Filmin sorunu politik hikayesini çok ön plana çıkarmayayım derken iyice arka plana itmesinde. Kayıp hikayesini büyük şehir yerine taşraya taşıyıp pastoral bir peyzajın önüne dikmek kötü değil, bir tür Sonbahar projesi, ki onun kadar epik ve dramatik değil. Sakin gidiyor. Fakat sükunetinin kaynağındaki frankofonik kötücüllük sorunlu. N...

Hakkı ile Melik'in filmi ilk cümlede bir melodramdan nasıl kurtuluruz hikayesi. Bu son derece hazin olabilecek öyküyü, edebiyle, hakkıyla, şahsiyetli bir şekilde anlatmak, hem de bunu ağdalandırmadan resmetmek temiz bir rejinin, yorulmuş kafaların hüneri. Ellerine sağlık. Göz ve görmek hakkında bir film gibi gözükse de aslında biraz daha başka bir hikayesi var. Beden ve sıhhatle, sabır ve çileyle ilgili bi film aslında Gözümün Nuru. Tüm bunların arkasında ise bir film yapmak arzu ve iştiyaki hep bize göz kırpıyor. Dolayısıyla gayet şahsi hissiyat ve teessürleri iyi yoğuran bir film olmuş. Aile, ev hali, orta sınıflığın çok da göze parmak olmayan tasvirleri kıymetli. Melik'in Fransa günlerini bir parça daha arıyor insan, fakat sırf Lumiere abiler bile çok temiz bir bağ olmuş. Yeşilçan filmlerine referanslar oldukça başarılı, kurşun dökme, reiki gibi şifa arayışları iyi. Eli yükseltip nazar meselesi ve göz üzerine bir parça daha gidilse, filime bit katman daha eklenebilir,...

Hito Steyerl'in documentarist'te 1998'de Van'ın Çatak kırsalında çatışmada sağ yakalandıktan sonra infaz edilen eski RAF militanı ve yeni PKK gerillası Ronahi kod adlı Andrea Wolf hakkındaki epey kişisel ve orjinal belgeseli November ile tanımıştım. Filmin sonunda Çayhane'de severek seyrettiğimi Costa Gavras'ın meşhur Büyük Kuşatma filminin finaliyle ilgili ilginç de bir fragman vardı, eski bir RAF militanı tarafından anlatılan. Kurmaca ile gerçekliğe dair fantastik bir kesitti. November - Hito Steyerl from URSA on Vimeo . Bienalde Hito'nun videosunu gördüğümde önce içimden ne diyo bu kadın, bıkbık piyasa sanat eleştirisi mi yine diye geçirdim içimden, Koç'lu bienalde ne laf etçek ki sinizmiyle. Videonun başına oturduğumdaysa fark ettim ki hayatımın en efsane sanat metni ve işiyle karşı karşıyayım. Hito 2012'de Çatak'ta bulunan toplu mezarda, çatışma alanında bulduğu bir mermi kovanında yola çıkarak sanat ve sermaye ilişkisini, kapitalizm...

Ev sahiplerinden ve hikayelerinden bağımsız olarak, bu tartışmayı oluşturan zihinsel çağrışımların merkezindeki rolü sebebiyle bu "yeni ev" fotografıyla başlayalım ve genç çifti muhabbetle selamlayalım. (Eylül 2013, Çengelköy) ali akyurt'a, sidar bayram'a ve osman özarslan'a evlilik meselesinde "ev"in oynadığı rol, etimolojik fantezilerden, kelimeye ve manaya indirgenmiş mülahazalardan çok daha fazlasına karşılık geliyor. genç çiftler evi, gerçekleştiremedikleri cinselliklerinin mekanı olarak tanımlıyorlar. burada cinsellikten kastım sadece sevişmek değil, ilişkinin duygusal boyutuna taaluk eden her türlü aksiyon ve pratiği kastediyorum.  bu anlamda ev mekan, "mahrem" değil, esasen bir "private space", son derece liberal bir mülkiyet fikri üzerine bina edilmiş bir özel alan yani. bu alanda sevişmenin dışında pek çok gündelik ve bir o kadar da toplumsal rutin, "bakın biz bugün ne yaptık" coşkusuyla çiftin fantezi...