festival güncesi II: hors satan, ana dilim nerede?

bruno dumont beklediğimiz tatta dönüş yaptı. epey metafizik, yer yer kurbanı andıran, azizvari bi film. ama çakma isa filmi de değil. kast çok feci. tedirgin edici yani. hikayedeki kırıklık, biraz taşra havaları felan da epey geriyor. dumont'un anti-pozitivist damarı da sonunda tokat gibi maşallah.

veli kahraman güzel bir film yapmış, sade, mütevazi dürüst. politik numaralara yatmamış, büyük laflar etmemiş. çok temiz iş yapmış. yaşlı karı kocanın hikayesi, hafızanın yitimi, şahitlik etme çabaları felan epeyi etkileyici. bunları da çok mütevazı bir dille yapması kayda değer. ben filmi beğendim. uzun da değil. kompakt ve meramını anlatıyor.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Eylül

Hakikati söylemek, toplumu savunmak

düğün ve nikahlara neden icabet etmiyorum